شعری بسیار زیبا دروصف شب میلاد مولای متقیان

اثر زنده یاد مرحوم کربلائی عباس احمدی

شبــی که بــود ز صبح امیــد روشن تر              سپهر بود مقرنس به زیور اختر

تمام ارض و سماء همچو روز روشن بود           چرا که بود چو بدر تمام قرص قمر

هوا هــوای بهشت از شمیم عطـر آگین              نسیم باد صبا روح بخش و جان پرور

شبی که بود شب شادی و نشاط وسرور             شبی که بود شب عید شیعیان یکسر

شبی که گشت خـــدا میزبان مولودی                 که نامدست و نیاید بمثل او دیگر

به پاس حرمت مهمان جدارخانه شکافت             به روی فاطمه بنت اسد بهین مادر

درون خـــانه زمیلاد او منــّور شــد                  چرا که شد متولد امام جن و بشر

نهاد پا به جهان مظهرجلال وجمال                   علی ولی خداوند خالق اکبر

نهــاد پا به جهان یاور رســول الله                    علی که بود به حق جانشین پیغمبر

شفیع روز قیامت، قسیم جنت و نار                   خدیو کشور هستی و ساقی کوثر

  علی که دست به اوج مقام اونرسد                    چرا که بود بر او دخت مصطفی همسر

   بـــود پیــام خدا انّمــــا یُــریدُ الله                       ز اهل بیت نبی مقصد این زن و شوهر

کسیکه کرد به هفتاد بار عُمَر اقرار                   اگر نبود علی گشته بود هلاک عُمَر

کسیکه دوست بود با علی و آل علی                 دگر به روز جزایش چه باک از آذر

به روز حشر عدوی علی و آل علی                  معذّبند به نیران قهر او یکسر

    سلام آدم و جن و ملک بر او بی حد                 درود خالق ارض و سماء بر او بی مر

دهد محبت او احمدی نجات از نار                    مرا زقول پیمبر بود چنین باور

شادی روح مرحوم عباس احمدی صلوات